Brits politicus toont belang aan van representativiteit in de politiek

Enkele weken geleden schreven we op deze plek over het belang van representativiteit in media, politiek, reclame en andere maatschappelijke sectoren. Hoeveel ruimte krijgen biculturele Nederlanders om vanuit eigen ervaringen, een eigen belevingswereld, eigen authenticiteit, invulling te geven aan de taak waar ze voor worden benaderd?

Representativiteit staat immers voor veel meer dan alleen huidskleur, naam of religie. Het staat ook voor de manier waarop je naar je omgeving, naar de samenleving, naar de wereld kijkt. Vanuit welke persoonlijke ervaringen, vanuit welk perspectief. Welke meerwaarde heeft een bicultureel politicus die bij een grote politieke partij de opdrachten uitvoert van de witte partijleider?

Brits politicus David Lammy, wiens ouders uit Brits Guyana komen, laat in bovenstaande video scherp zien hoe groot de meerwaarde is wanneer je wel vanuit eigen ervaringen, een eigen perspectief en authenticiteit politiek kan bedrijven.

De immigratiewet van 1971 maakte een einde aan het vrije verkeer van personen tussen het Gemenebest en het Britse ‘moederland’. Die bepaalde dat Gemenebest-immigranten die voor het in werking treden van die wet reeds in het Verenigd Koninkrijk woonden, automatisch recht op verblijf kregen. De Britse overheid heeft alleen nooit bijgehouden aan welke burgers dat recht is verleend.

En toen het ministerie Binnenlandse Zaken enkele jaren geleden verhuisde naar een nieuwe onderkomen, zijn onder verantwoordelijkheid van toenmalig minister (en huidig premier) Theresa May de zogenaamde landingskaarten vernietigd, die konden aantonen welke mensen al vóór 1971 in het Verenigd Koninkrijk waren aangekomen. Daar komt bij dat enkele jaren geleden, onder druk van de populistische anti-immigratie politici, de migratiewetgeving in het Verenigd Koninkrijk verder is aangescherpt.

De consequentie van dit falen en de recent verder aangescherpte migratiewetgeving is dat mogelijk 50.000 burgers die tussen 1948 en 1971 legaal – en als Britse staatsburgers – naar Groot-Brittannië zijn geëmigreerd, omdat de Britten in de naoorlogse jaren veel arbeidskrachten nodig had, plotseling tot de groep ongedocumenteerden behoren. Zij dreigen het land te worden uitgezet en veel van hen hebben inmiddels hun baan of uitkering, en het recht op gratis gezondheidszorg via de NHS, al verloren.

De scherpe en emotionele bijdrage van David Lammy aan het parlementaire debat over deze kwestie valt daarom goed te begrijpen.