We willen ‘ons’ land terug

Rumana Ahmed, ‘Deputy National Security Advisor for Strategic Communications’ in het Witte Huis (Officiële Witte Huis foto van Pete Souza)

Bij TransCity en EtnoMedia, de initiatiefnemers van EtnoMarketing.nl, constateren we al een aantal jaren dat veel witte Nederlanders er (vaak onbewust) moeite mee hebben wanneer bi-culturele landgenoten op gelijkwaardig niveau deelnemen aan het maatschappelijk debat.

Zolang Nederlanders met een bi-culturele achtergrond vanuit kennis van zaken praten over de insights binnen de eigen Marokkaanse, Turkse of Surinaamse ‘gemeenschap’, vindt iedereen het prima. Maar zodra ze zich met evenveel kennis en scherpe tong met ‘jouw’ vakgebied of ‘jouw’ Nederlandse cultuur gaan bezighouden, voelen sommigen dit als een bedreiging. Naar onze overtuiging zou de discussie over het aanpassen van Zwarte Piet daarom lang niet zo heftig en polariserend zijn geworden als deze was aangezwengeld door witte Nederlanders, zoals bijvoorbeeld wetenschapper Jan Nederveen Pieterse in 1990 al deed in zijn boek ’Wit over Zwart’, behorend bij de gelijknamige tentoonstelling in het Tropenmuseum.

Ook de wijze waarop de nieuwe politieke beweging DENK wordt bejegend, kan hieruit worden verklaard. Nog nooit hebben we politiek verslaggever Dominique van der Heyde over welke politieke partij dan ook het woord ‘vuil’ in de mond horen nemen. Als eerste politieke partij viel DENK afgelopen week in Nieuwsuur die eer te beurt. Wat je ook van de standpunten van deze nieuwe partij mag vinden, witte journalisten en witte parlementariërs kunnen het blijkbaar moeilijk accepteren wanneer een door bi-culturele Nederlanders gerunde partij met een volwassen verkiezingsprogramma komt. De Belgische schrijver David van Reybrouck omschreef dit vorig jaar in het tv-programma Buitenhof als volgt: ´De mentale dekolonisatie van Nederland heeft nog niet plaatsgevonden’.

Het afgelopen jaar organiseerde TransCity voor verschillende opdrachtgevers discussiebijeenkomsten over diversiteit, waarvoor onder meer hoogopgeleide bi-culturele Nederlanders werden uitgenodigd. Aan een van deze bijeenkomsten leverde een hijab-dragende gesprekspartner in heldere bewoordingen een van de meest zinvolle bijdragen. Tot onze grote verrassing kregen we na afloop te horen dat juist deze dame veel irritatie had opgeroepen. Wanneer je gewend bent dat hijab-dragende vrouwen gewoonlijk je kantoor schoonmaken, is het voor sommige mensen mogelijk moeilijk te accepteren dat je door mensen met een vergelijkbare achtergrond opeens wordt aangesproken op wat je in jouw vakgebied zou kunnen verbeteren. Blijkbaar voelt dit bedreigend.

In een uitstekend opinieartikel gisteren in NRC Handelsblad, gaf Ali Sina Alizay dat gevoel ‘bedreigd’ te worden, als een van de verklaringen voor de verkiezingsoverwinning van Donald Trump in de Verenigde Staten. Trump is eerder gekozen om de status-quo van witte dominantie te behouden dan om die van het establishment omver te werpen, zo betoogt Ali Sina Alizay.

“Het is zichtbaarder dan ooit dat kleurlingen dezelfde status willen. En witte mensen zien daarin tekenen dat ze hun dominante positie verliezen. Wanneer ze na een achtjarig presidentschap van een zwarte president ‘hun’ land terug willen, moet dat letterlijk worden opgevat”, aldus Ali Sina Alizay

Lees hier de bijdrage van Ali Sina Alizay.

Zie hieronder ook de zichtbare ergernis bij R Emmett Tyrrell Jr., hoofdredacteur van het conservatieve The American Spectator, over de mening en houding van Chimamanda Ngozi Adichie, in een uitzending van BBC Newsnight eerder deze maand:

Lees hier nog de terugblik van Chimamanda Ngozi Adichie op bovenstaand interview en hoe dit tot stand kwam.