Black = White

In de eerste helft van de vorige eeuw werden in de Verenigde Staten witte artiesten ingezet om zwarte jazz populair te maken bij een breed publiek. Enkele decennia later, in de jaren zestig, kenden we de ´blue-eyed-soul´: blanke artiesten die waren beïnvloed door de zwarte soul en rhythm & blues en daarmee de hitlijsten bestormden. In rap hadden we aan het eind van de vorige eeuw hetzelfde fenomeen: Eminen en Beastie Boys werden populair met van oorsprong zwarte hiphop.

Het communicatiebureau van ASR Verzekeringen bedacht onlangs een campagneconcept waarbij een Nederlandse rapper de hoofdrol moest vertolken. Daar waar we in Nederland verhoudingsgewijs veel meer zwarte dan blanke rappers hebben, viel de keus op de blanke ex-Opgezwolle rapper Sticks. Hoewel het ons in dit specifieke geval logischer had geleken zowel een blanke als zwarte rapper te vragen, zou de keus voor Sticks wat passender zijn geweest, als de andere in de commercial optredende ´performers´ gevarieerdere afkomsten zouden hebben gehad. Maar daarvan is slechts in zeer beperkte mate sprake.

In de korte versie die in de reguliere reclameblokken op tv wordt uitgezonden, is slechts zeer vluchtig één man met een Afro-achtergrond te bewonderen. In de langere online versie zien we nog een tweede man met een getinte huid voorbij komen. Alle overige ´performers´ zijn blank. Twee mensen zouden mogelijk nog een gemixte achtergrond kunnen hebben, maar die zijn zodanig geselecteerd dat die gemengde afkomst de gemiddelde kijker niet zal opvallen. De twee zwarte ´performers´ mochten blijkbaar niet te lang in beeld. In de online versie zijn gedurende 130 seconden verschillende ´performers´ te zien, waarbij het aandeel van de zwarte ´performers´ hooguit 10 seconden bedraagt.

Hierdoor wordt de suggestie gewekt dat het communicatiebureau in samenspraak met de opdrachtgever een bewuste keuze heeft gemaakt om de van oorsprong zwarte rapcultuur in de uitwerking zo wit mogelijk te laten zijn. De commercial is immers bedoeld voor het brede publiek, en dat zou weleens kunnen worden afgeschrikt wanneer de makers een wat evenwichtiger beeld van onze multiculturele samenleving hadden geschetst.

Het gevolg is dat de zeer grote dominantie van de blanke hoofdrolspelers in deze op een zwarte cultuuruiting gebaseerde commercial je met een wat vreemde smaak in de mond achterlaat. Binnen reclameblokken waarin onze multiculturele samenleving toch al zo slecht is vertegenwoordigd, is dat teleurstellend.