Een nieuwe naam

In de Verenigde Staten is het al decennialang gebruik dat veel mensen in de dagelijkse praktijk een Engelse naam gebruiken, naast hun oorspronkelijke niet-Engelse naam, om betere kansen te krijgen op de arbeidsmarkt of als zelfstandig ondernemer.  Zelfs In China is het gangbaar dat Chinezen een Engelse naam gebruiken omdat dit internationaal in het zakelijk verkeer makkelijker is.

Ook Chinese studenten in Europa of de Verenigde Staten hebben vrijwel altijd een Engelse naam geadopteerd, naast hun Chinese naam.  Dat geldt overigens niet alleen voor Chinese studenten, maar ook voor bijvoorbeeld Vietnamese studenten. Je gaat dan bijna denken dat iedere Chinees, of iedere Vietnamees, een Engelse naam heeft.

In Nederland zijn we minder gewoon om in het dagelijks gebruik een andere naam te hanteren dan de naam waarmee we zijn geregistreerd. Bijvoorbeeld omdat de docent stug aan je Turkse, Marokkaanse of Kaapverdiaanse naam blijft vasthouden, zelfs als je probeert een andere roepnaam te gebruiken. Daar komt bij dat, als je dat al zou willen, een officiële naamsverandering niet zo makkelijk is.

Afgelopen november heeft een Nederlandse jongeren met een Nederlandse moeder en een Turks-Nederlandse vader van de rechtbank in Maastricht toestemming gekregen zijn Turkse voornaam te veranderen, omdat hij er in de dagelijkse praktijk te veel last van zegt te hebben.  Op school werd hij er te vaak mee gepest, hij ervaart discriminatie. Als hij zijn echte voornaam gebruikt is hij in de ogen van medescholieren geen Nederlander meer. Dat vindt hij discriminatie en dat ervaart hij als pijnlijk en onprettig.

Lees hier de reconstructie van deze zaak in de rubriek “De Uitspraak” op de website van NRC Handelsblad.